Isang taon na simula ng magising ako galing sa coma. Simula ng magising ako ay wala akong maalala kahit pa pinipilit ng pamilya ko raw na anak daw nila ako. Ang sabi naman ng doktor ay wag akong pwersahing maka alala dahil kusa naman daw iyon babalik basta gabayan lang daw ako ng mga ito.

Isa pa sa mga kakaibang nangyayari sa buhay ko ay may lagi akong napapanaginipan na babae sa pagtulog ko na hindi ko naman maaninaw ang mukha dahil naka blurred iyon.

"??????? ????? ???? ????? ??????? ??? ?? ????????? ??!"

"????? ?? ??????? ????? ???" nakangiting ani niya.

Natawa ako. "???????! ???????????? ?? ?? ??? ???? ?????! " mayabang na biro ko sa kanya.

Mas lalo akong natawa ng hampasin niya ang dibdib ko. "??? ?????? ?? ??????!"

Umayos ito saka nag indian seat habang magka krus ang mga braso nito sa dibdib niya. Nakataas din ang isang kilay nito.

Umupo ako sa harap nito bago hinila ang mukha nito para bigyan siya ng halik sa labi.

"? ???? ???"

"? ???? ??? ???"

Bigla akong napabalikwas sa kama ng sumakit ang ulo ko.

"Argh!"

Napabaling ako sa pinto ng kwarto ko ng makarinig ng mga katok doon.

"Anak? Ayos ka lang ba?" nagaalalang tanong ni mama sa labas ng pinto ng kwarto ko.

Tatayo sana ako para buksan ang pinto ng mas lalong sumakit ang ulo ko kaya bumagsak ako sa sahig. Nakita ko pang bumukas ang pinto ng kwarto ko bago ako mawalan ng malay.

***

"Doc. Ayokong nahihirapan ang anak ko, kung pwede nga lang kunin ang sakit na nararamdaman niya ay gagawin ko." rinig kong usal ni mama habang umiiyak.

"Alam ko ang pakiramdam niyo misis dahil may anak rin ako pero hindi po natin pwedeng ipilit sa kanya na makaalala ng hindi siya handa."

Nagising ako sa boses ni mama. Alam kung nasasaktan siya sa ganitong treatment ko sa kanya dahil kahit gusto niyang makaalala ako ay hindi niya magawa.

Nagmulat ako ng mga mata. Nakita ko si mama umiiyak na naman. "Ma."

Agad naman itong pumunta sa direksyon ko saka niyakap ako. "I'm sorry, kung nasasaktan kita! Promise pipilitin ko pong maaalala ang lahat para hindi na po kayo umiiyak."

"No it's okay, mama is willing to wait, okay?" ani niya pa bago ako halikan sa noo.

Bago umalis ang doktor namin ay marami pa itong ibinilin sa amin bago siya hinatid ni mama sa labas. Napagdesisyunan ko namang maligo pag katapos ng iyakan session namin kanina.

"Nice ass."

Nanlaki ang mata ko ng makita ang isang babaeng sinisuyod ang buong katawan ko mula ulo hanggang paa habang naka ngisi ito.

"Ahhhhhhhh! sino ka? Paano ka naka pasok dito?" naghihisterikal na sabi ko.

Imbes na sagutin ay tinawanan lang ako nito. "Wag ka ngang sumigaw, baka sabihin sa makakarinig sayo ay nakakita ka ng multo though multo naman talaga ako."

Halos manayo ang mga balahibo ko ng maramdaman ang malamig niyang presensiya niya. "K-Kahit na buhay o m-multo ka pa, babae ka pa rin at lalaki ako kaya t-tumalikod ka na." nauutal na sabi ko.

Nag cross arms naman ito. "Tsk, ang arte! parang namang di ko pa nakita yan."Bulong niya.

"Ano? May sinasabi kaba?"

"Wala, ang sabi ko magbihis kana."

Pagkatapos kong mag bihis ay agad naman akong humiga sa kama. Lumapit naman ang babaeng white lady sa kama ko.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na multo talaga ang nakikita ko. "Makakatig, baka naman matunaw ako niyan?" nang aasar na sabi niya.

"T-Totoo bang multo ka?"

"Yes, bakit hindi ba obvious? Sa bagay marami naring kapwa ko multo nagsabi na hindi bagay sa akin maging multo dahil mukha daw akong anghel dahil sa mala dyosa kung kagandahan."

Nalukot naman ang mukha ko sa narinig ko. "Tinatanong ko lang kung multo kaba talaga, wala naman akong sinabi na maganda ka." bored na sabi ko.

Nakita ko namang kumunot ang noo niya. "Tsk, palibhasa kasi panget ka kaya bitter ka!" pikon na sabi niya.

Napatawa naman ako. "HAHAHAHA chill! parang binibiro lang pikon ka agad."

"Ewan ko sayo."

"Pero seryoso, paano ka ba namatay?"

Nakita ko namang sumeryoso siya dahil sa tanong ko. "Kasal namin noon ng 10 years boyfriend ko, first love pa nga namin ang isa't isa dahil simula pagkabata pa lang ay mag kakilala at mag kaibigan na kami plus na mag kaibigan din ang mga angkan namin kaya hindi naging mahirap sa amin na ipalam sa kanila na magpapakasal na kami. Katatapos lang ng kasal namin noon ng maaksidente kami, malapit ng mahulog sa bangin ang bridal car namin noon." nakita ko namang tumulo ang mga luha niya habang nag kukwento siya.

"Gusto niya sanang manatili pa kasama ako pero nag insist ako na palabasin siya sa kotse at iwanan ako. Masakit sa parte ko dahil sa huli hindi pala kami magkakatuluyan kaya nga nandito pa ako sa lupa dahil may misyon pa ako at ayun ang tulungan siya na maka recover sa tragedy na nangyari sa amin."

Sa narinig ko palang na kuwento mula sa kanya. Agad ng naantig ang puso ko.

Magtatanong pa sana ako nang biglang may kumatok sa pinto.

"Nak may kausap kaba dyan?" tanong ni mama mula sa labas ng kwarto ko.

Napatingin ako sa kanya. Ngumiti naman siya bago nag paalam na aalis na.

Saktong pag alis noong multo ay siya namang pag katok muli ni mama sa pinto. Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin si mama na bihis na bihis.

"May kausap ka ba, anak?"

Bigla naman akong namutla sa tanong ni mama.

"A-Ahm nanonood lang po ako tapos medyo napalakas yung volume."

Namamawis na din ang mga kamay ko. "Ah okay, siya nga pala aalis ako, kung nagugutom ka meron pag kain sa kitchen, okay?" ani niya pa.

Ngumiti naman ako saka marahang tumango. Ngumiti din naman ito pero hindi naman umaabot sa mga mata niya. Bago umalis si mama, hinalikan muna ako nito sa noo ko.

Alam kong nasasaktan na si mama dahil nakikita niya ang anak niyang hindi siya maalala.

***

"?????? ???? ??????." nagmamakaawang niyang ani sa akin.

Agad naman akong tumutol sa sinabi niya. Anong sinasabi niya? Asawa ko siya at ang asawa hindi iniwan ito kahit sa gitna pa ng mga sitwasyon na tulad nito.

Umiling ako. "??! ? ???'? ?? ????, ???? ???? ???! ???? ?????????? ??????? ??? ?????? ??, ??????? ??." disidido kung saad.

Hindi ko siya iiwan.

Pinunasan ko naman ang mga luha niya ng mas lalo itong bumuhos na parang ulan.

Kahit gusto kong umiyak hindi ko naman magawa.

"???? ????? ????????? ??? ??????? ?? ???? ?? ???? ???, ???? ??????!"

Sabay kaming napahawak sa mga upuan namin ng gumalaw ang kotse namin sa gilid ng bangin. Shit! malapit ng mahulog sa bangin ang kotse namin.

Bumaling ako kay Brily na walang pag awat ang mga mata sa pag iyak.

"?????? ?????!"

Umiling muli ako. Napa hagulgol ako ng hindi ko na makayanan ang mga nangyayari.

"???? ???? ???? ????? ?? ????? ?? ????? ?? ???? ?? ????? ?? ????? ???? ?? ???, ????? ???? ??????? ?? ???? ????? ??????? ??? ???????? ?? ????? ???? ??????? ???????? ?? ??????? ??."

Napahagulgol na naman ako. Wala na bang pag-asa? Ano bang magagawa ko? Pagdating sa kanya ay mahina ako.

Humahagulgol na niyakap ko siya. Hinalikan ko rin siya sa noo, pababa sa cute niyang ilong at shempre ang labi niyang pinaka minahal ko. Hindi ko siya iiwan dahil sa papabayaan ko siyang mamatay, iiwan ko siya dahil yun ang hiling niya. Kahit pa gusto kong kumontra na ako nalang mag papaiwan natikom ko nalang ang bibig ko dahil sa kawalan ng lakas ng loob.

"???? ???? ??? ??? ????? ??, ????? ?? ????? ????!" ang huling mga salitang nasambit ko.

Binuksan kona ang pinto sa likod ng kotse. Nasa front seat kasi siya at hindi rin siya makapunta dito sa gown niya. Palabas na ako nang may malakas na puwersa ang tumulak sa akin.

Bago malaglag ang bridal car namin sa bangin narinig ko pa siyang nag salita ng i love you pagkatapos noon ay saka ko naramdaman na tumama ang ulo ko sa bato.

Atleast kahit sa kahuli-hulihang sandali, mahal na mahal mo pa rin ako. Mahal din kita Brily, hindi kita makakalimutan sa puso ko.

Bago pumikit ang mga mata ko ng tuluyan, nakita ko pang may taong tinatanong ako pero hindi kona nabigyan pansin ito ng pumikit na ang mga mata ko ng tuluyan.

Napabalikwas ako sa kama ng maramdaman ang sakit ng ulo ko. Nakapa ko rin sa mukha ko na basa ito.

Sino ba siya? Bakit hindi ko makita ang mukha ng babaeng yun?

Napatingin ako sa singsing kong suot. Wedding ring yun na may nakasulat na pangalan ko at pangalan ng pamilyar na babae.

Brily

"Ahhhhhhhhhhhhh!"

Nakita ko si mama na nagmamadaling pumasok sa kwarto ko.

***

"Kamusta ang pakiramdam mo?" tanong ng family doktor namin.

"Ayos na po ako, hindi na po masakit ang ulo ko."

Hanggang ngayon nagtataka pa rin ako dahil imbes na sila mama at ang pamilya ko ang maalala ko, bakit hindi kilalang babae ang naalala ko.

"May naalala ka naba anak?"

Kahit ayaw kung nagsisinungaling, gagawin ko dahil hindi ko kayang makita si mama na nasasaktan.

Umiling ako. "Wala pa po, pasensya na."

Nakita ko namang nagkatinginan si mama at ang family doktor namin.

Sorry ma.

***

Magtatatlong buwan ko na simula ng makilala ko ang babaeng white lady na yun. Hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko.

Tumitibok ng mabilis ang puso ko kapag nakikita ko siyang ngumiti. Para namang may nagliliparang paro paro sa tiyan ko kapag naririnig ko siyang tumawa. Sa tuwing titingin siya sa akin ay parang nag s-slow motion ang paligid.

Isang taon at tatlong buwan na ring akong nasa state ng amnesia pero ang babaeng yun pa rin ang nasa panaginip ko na hindi ko naman makita ang mukha.

Kasalukuyan akong naka tambay sa garden namin ng dumating siya. "Hi."

"Hello!"

Umupo ito sa tabi ko ng may saktong distansya sa pagitan naming dalawa. Lumingon ako sa kanya, nakita kong nakatingin ito sa mga bulaklak na tanim ni mama.

"Tatlong buwan na tayong mag kakilala pero hindi ko pa rin alam ang pangalan mo." wala sa sariling sabi ko.

Everytime i look at her, there is something magical in her, to the point na hindi ko na maintindihan ang nangyayari sa sarili ko.

"Walang dahilan para makilala mo ako." sabi niya

Napatingin ako sakanya. "Bakit naman? May batas ba na bawal sabihin ang pangalan ng isang tao?"

Nakita ko naman siyang ngumiti. " Gusto mo ba talaga malaman?" tanong niya.

Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan. Anong pakiramdam 'to? Kahit kinakabahan ay tumango ako.

(Everytime by:Britney Spears)

Nagulantang ang buong pagkatao ko ng ilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. "Ipikit mo ang mga mata mo Tim." utos niya na siya namang agad kong sinunod.

Naramdaman kong lumapat ang malamig niyang mga labi sa labi ko.

"Ako si Brily."

Pagkasambit niya ng pangalan niya siya namang pag sakit ng ulo ko. Naramdaman kong hinaplos niya ang ulo ko na siyang mas lalong nag padagdag ng sakit ng ulo ko.

"??? ?? ?????, ???? ?? ????? ????? ???????? ???"

"??? ????? ?? ???." ngumiti naman ako sa batang si Brily.

Kung dati ay malabo ang mukha ng babaeng nasa panaginip ko ngayon, ay malinaw na ito.

"????? ??????? ??? ? ????? ????" nakangiti kong tanong kay Brily.

"???, ??? ???? ???!"

"Ahhhhhhhhhhh!"

"??????? ?? ?????? ??? ???????? ????? ??, ????? ???????, ??? ??? ?? ?? ???????????"

"???, ??? ? ??!"

Agad ko namang pinunasan ang mga mata niya na puno ng luha. Niyakap at hinalikan ko rin siya sa gilid ng ulo niya.

"Asawa mo'ko Tim." sabi niya para mag flash bigla sa isip ko ang pag papalitan namin ng wedding vows.

"? ??????? ??????, ???? ????? ??????? ?? ?? ???? ?? ???? ??? ?? ???? ???? ???? ??? ???????, ??? ?????? ??? ??? ?????, ??? ?????? ??? ??? ??????, ?? ???????? ??? ?? ??????, ?? ???? ?? ???????, ???? ????? ?? ?? ????."

Napatingin ako sa singsing na suot ko. Naluluhang napatingin ako kay Brily. Gaya ko umiiyak rin siya.

"? ??????? ??????, ???? ????? ??????? ?? ?? ???? ?? ???? ??? ?? ???? ???? ???? ??? ???????, ??? ?????? ??? ??? ?????, ??? ?????? ??? ??? ??????, ?? ???????? ??? ?? ??????, ?? ???? ?? ???????, ???? ????? ?? ?? ????."

"??? ??? ??? ???? ???? ?????."

Iniingat ko ang belo niya and now i see her angelic face. Nag angat siya ng tingin.

Hinalikan ko siya ng walang halong pagsisi.

"I love you."

"? ???? ???."

The last three words i heard from her bago mahulog sa bangin ang bridal car namin.

"I love you too, Brily." ang tatlong salita na sinabi ko bago ako mawalan ng malay.

"Finally, i'm finish with my mission. Don't worry everything will be okay." ani ni Brily bago ako hinalikan sa noo.

"Timothy." Napa tingin ako sa dereksyon niya nakita ko itong nakatayong nakatalikod sa akin. Patakbong akong nag tungo sa kanya. Pinagmasdan kung maigi ang mala anghel mong mukha.

"Hindi ako maka paniwalang andito ka na ulit!!" napatitig ako sa mga kamay niyang hawak ko staka nag angat ng tingin. Ngayon ko nalang ulit nakita ang ngiti niyang ganyan.

Hinalikan ko ang mga kamay nito habang may tumutulong luha sa mga mata ko. "Ano kaba Tim? hindi naman ako umalis sa tabi mo, kahit kailan." mas lalo akong napaluha ng maalala kung hindi nga pala totoo ito na imahinasyon ko lang ito pero dahil nandito siya ngayon sa harap ko, gusto kong sulitin ang mga oras na to' na kasama ka kahit pa isang ilusyon ka nalang nabuo ng aking isipan.

Napapikit ako ng maramdaman kong hinaplos nito ang mukha ko.

"Tim sana wag kang mapapagod na hanapin ang para sayo. Wag mong isara ang sarili mo sa iba instead buksan mo 'to at bigyan sila ng chance. Yes, we're not meant for each other but someday, may isang taong dadating para mahalin ka na mas better pa sa pagmamahal ko sayo. I love you Timothy."

***

"Timothy please gumising ka!"

Boses yun ni mama ah? Bakit kaya umiiyak si mama? 

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at bumungad sa akin nakakasinag na liwanag mula sa ilaw. Nang mag adjust ang paningin ko ay agad kong inilibot ang mga mata ko.

Nasa hospital yata ako. Nakita ko si mama na umiiyak sa gilid ko. "Mama?"

Napaangat naman ng tingin si mama sakin bago ako niyakap ng mahigpit. "Pinagalala mo ako anak, alam mo ba yun?" Humahagulgol na saad ni mama.

Agad ko namang niyakap pabalik si mama. "Naalala ko na po ang lahat, ma."

Gulat na napatingin sa akin si mama saka muling napaiyak. Napatawa pa ako dahil sa itsura ni mama pero niyakap ko nalang ito ulit.

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit nakikita ko si Brily dahil misyon niya palang ibalik ang nawala kong mga alaala.

Napangiti ako. Thank you Brily, promise tutuparin ko ang last wish mo noon.

***

Brily Serrano

February 3, 2000-October 25 2028

Mga dalawang taon na pala akong hindi nakakadalaw sa puntod niya at ngayon ang first time.

"Kamusta kana mahal, sorry kung first time kong pumunta dito. Alam mo naman ang pinagdaanan ko hindi ba? By the way wala pa pala akong nahahanap na babaeng magpapatibok ng puso ko, ikaw palang kasi ang nagpatibok ng puso ko kaya ang hirap mag hanap." saad ko.

Hinaplos ko ang pangalan niya sa lapida niya bago inilagay sa tabi nito ang kumpol na tulips na binili ko pa sa flower shop kung saan suki na ako roon.

"By the way sumaglit lang talaga ako kasi may pupuntahan pa ako na expo, bye i love you."

Papaalis na ako ng makarinig ako ng parang may sumisinghot. Bumaling ako sa nag-iisang babaeng naka tayo sa harap ng lapida ng kung sino.

Nilapitan ko ito at iniabot ang panyo ko sa harap nito. Napatingin naman ito sa panyo ko bago bumaling sa akin."Tanggapin muna."

Ngumiti naman ito sa akin bago tinanggap ang panyong hawak ko. Napahawak ako sa dibdib ko ng maramdaman kong bumilis ang tibok ng puso ko.

Napangiti ako. "Siguro hindi ka parin maka move on sa kanya kaya ka umiiyak." sabi ko.

Lumingon naman siya sa akin. "Yeah, sobra." muling naman niyang ibinaling muli ang tingin sa lapida.

"Boyfriend mo?" tanong ko.

"Ex ko na niloko ako." deretso niyang sabi.

Napatingin ako sa kanya. "Eh bakit mo iniiyakan?" muli kong tanong.

"Pwede bang maglabas ng sama ng loob dito sa panyo mo?Lalabhan ko nalang" paalam niya pa.

Napatawa ako. "Yeah sure."

Gaya ng sabi niya ay agad naman siyang nag labas ng sama ng loob sa panyo ko. Medyo madami din ang inilabas niya bago siya natapos.

"Sino bang may sabi na iniiyakan ko siya?"

"I thought---"

"Tears of joy kasi ang tawag doon! Masyadong madami na ring babae ang umiyak sa gunggong na yan, sasali paba ako?" saad niya habang nag pupunas ng luha sa mga mata.

Napahalakhak ako. "By the way, i'm Timothy Lorren."

"Trixia Selvano nice to meet you!" inilahad naman niya ang kamay niya na siya namang tinanggap ko.

Paglapat palang ng mga palad namin sa isa't-isa ay ramdam ko na ang kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko at alam ko gaya ko naramdaman din iyon ni Trixia.

Alam ko hindi pa dito nagtatapos ang kuwento naming dalawa ni Trixia dahil naniniwala ako na siya na talaga ang para sa akin.