siguro, kung hindi dahil sa ‘yo ay puro liban pa rin ako sa klase. nakakainip naman kasi talaga. nakakabingi. nakakaantok.

oo. ako yung tipo ng lalaki na hindi sanay na ilang oras lamang nakaupo. kailangan ko talagang lumabas ng silid-aralan pagkatapos ay lumakad kung saan, minsan cutting.

ako lang din ba yung naririndi sa mga professor na puro dada sa unahan. panay life experience naman nila ang kinukwento. as if naman na interesado ako sa kwento nila. minsan sinasabayan ko na lang para sa grades.

hindi rin naman nila ako masisisi kung natutulog ako madalas sa klase. kay aga-aga akong gigisingin ng alarm ko para magprepara sa pagpasok, malamang aantukin talaga ako sa klase.

“What organ system is responsible for blood circulation and distributes oxygen and nutrients through (blood) cells?”

“sorry sir. hindi ko po alam.”

buti na lang nagtransfer ka sa ‘min. nagkaroon ako ng dahilang pumasok araw-araw. hindi lessons yung ipinapasok ko... kundi ikaw. hindi ko alam kung bakit bigla na lamang parang hinahatak ang tingin ko papunta sa iyo. sa ‘yo lang nakatingin at natuto na ako... natutong magmahal. boom! banat ‘yon.

sa sobrang kakatitig ko, hindi kaagad ako nakaiwas nang bigla kang napatingin. mata sa mata. namula tuloy ako. parang umakyat lahat ng dugo ko sa aking mukha. 

ramdam na ramdam kong matinding nag-function ang aking circulatory system noong mga oras na iyon. nasobrahan kasi yata ng pump ng blood si heart, ang bilis ng tibok eh.

ayan. kakatitig ko sa iyo, alam ko na kung ano yung organ system na may kinalaman sa blood circulation. circulatory system lang pala.